Hoe produceren we aardgas op zee?

Opsporen

De NAM voert seismisch bodemonderzoek uit om de oeroude zandsteenlagen met daarin aardgas op te sporen. Vanaf een onderzoeksschip worden kunstmatig trillingen opgewekt die in de diepe ondergrond weerkaatsen. Hydrofoons vangen de weerkaatsingen van de trillingen op. Deze onderwatermicrofoons slepen aan lijnen achter het schip aan. Met de onderzoeksgegevens kunnen we in modellen de Noordzee gedetailleerd in beeld brengen. Dit heet vierdimensionaal (4D) seismisch onderzoek. De vierde dimensie is de tijd. Zo kunnen we zien waar in de afgelopen jaren gas uit gasvelden door winning is verdwenen. En ook natuurlijk waar nog wel gas zit.

Boren

Na de vondst van winbaar aardgas volgt altijd eerst een proefboring. Zo’n proefboring duurt gemiddeld 3 maanden. Voor een proefboring zet de NAM een tijdelijk boorplatform neer. Dit tijdelijke platform kan ook komen te staan naast een bestaand platform waar de put later op wordt aangesloten. Met moderne boortechnieken kunnen we tegenwoordig schuin boren. Zo zijn vanaf bestaande locaties ook nabijgelegen delen van gasvelden te bereiken.

Produceren

Als het economisch rendabel is om gas te winnen, kijken we eerst of we een put op een bestaand platform kunnen aansluiten. Dat gebeurt met flexibele pijpinstallaties die over de zeebodem worden uitgerold. Is dat niet mogelijk, dan wordt het tijdelijke platform vervangen door een vast productieplatform. Vaak zijn dit monotowers: kleine, onbemande platforms op één paal. Monotowers zijn zelfvoorzienend doordat ze zelf wind- en zonne-energie opwekken.